|
¯ycie dzieci trêdowatych przegrane jest ju¿ na starcie. Od najm³odszych lat wêdruj¹ z rodzicami w celu u¿ebrania kawa³ka chleba, wykorzystywane s¹ do ró¿nych pos³ug, a nawet posuwaj¹ do nielegalnego zarobkowania. Bycie trêdowatym w Indiach oznacza odrzucenie i wykluczenie. Rodziny ¿yj¹ w ubogich slumsach, a dzieci trêdowatych – nawet jeœli same s¹ zdrowe – nie s¹ przyjmowane do szkó³ publicznych, poniewa¿ inne dzieci nie usi¹d¹ z nimi w jednej ³awce.
Ten dramat zauwa¿y³ ks. Adam Wiœniewski, który pó³ wieku temu za³o¿y³ w œrodkowych Indiach Oœrodek Rehabilitacji Trêdowatych Jeevodaya. Nazwa oœrodka oznacza w sanskrycie „œwit ¿ycia”. Za³o¿yciel pragn¹³ bowiem, by dzieci mia³y szansê na lepsz¹ przysz³oœæ w³aœnie dziêki edukacji. Otworzy³ najpierw pierwsze klasy szko³y podstawowej, a z czasem tak¿e liceum, w którym edukacjê mo¿na zdobywaæ a¿ do matury. Jego dzie³o kontynuuje od 30 lat doktor Helena Pyz. Ta dzielna kobieta nigdy nie za³amuje r¹k. W obecnej sytuacji prosi jednak Polaków o pomoc dla swoich dzieci, które od pocz¹tku pandemii ani razu nie usiad³y w szkolnej ³awce.
Edukacja dla dzieci trêdowatych jest prawdziw¹ trampolin¹ do lepszego ¿ycia. Wiêkszoœæ uczniów oœrodka jest pierwszymi cz³onkami rodziny potrafi¹cymi czytaæ i pisaæ. Pandemia znacz¹co pog³êbi³a ich wykluczenie edukacyjne, poniewa¿ nie mog¹ uczestniczyæ w prowadzonych zdalnie zajêciach. Nie maj¹ podstawowego sprzêtu, a dla wielu nawet op³acenie zasiêgu internetu jest zbyt kosztowe. St¹d w³aœnie akcja „Tablet dla dzieci trêdowatych” skierowana do uczniów piêciu najstarszych klas szko³y w Jeevodaya, z których wiêkszoœæ uczy³a siê w czasie pandemii dziêki po¿yczonym telefonom komórkowym.
„Najbiedniejsi ucierpieli w pandemii najbardziej” – mówi doktor Helena prosz¹c o pomoc dla swoich dzieci. I dodaje: „Czy mo¿na próbowaæ nakarmiæ dziœ cz³owieka, nie troszcz¹c siê o jego jutro? Edukacja jest w³aœnie t¹ trosk¹ o czas popandemiczny. Nie mo¿emy pozwoliæ, ¿eby ponownie ta najbiedniejsza czêœæ spo³eczeñstwa zapad³a siê pod ziemiê. My tu nie tylko ¿ywiliœmy, odziewaliœmy i leczyliœmy, ale te¿ dawaliœmy szansê na poprawê bytu w przysz³oœci. Teraz potrzebujemy pomocy”.
mat. Œwit ¯ycia. fundacja Heleny Pyz
|
