sala: Broadway
wstêp: 20/30 z³, bilety do nabycia online lub w DK Kadr
Muzyczna wizja zjednoczonej Europy w dziele Krzysztofa Komedy zinterpretowanym po 50 latach przez Jana “Ptaszyna” Wróblewskiego.
Dzie³o Komedy „Moja s³odka europejska ojczyzna” powsta³a w 1967 roku jako jeden z ostatnich projektów Krzysztofa Komedy zrealizowanych przed wyjazdem do USA na zamówienie Joachima-Ernsta Berendta – szefa dzia³u niemieckiej rozg³oœni SWF, w ramach jego serii p³ytowej „Jazz und Lyrik”. Ide¹ by³o po³¹czenie polskiej poezji przet³umaczonej przez wybitnego znawcê tematu, urodzonego w £odzi, Karla Dedeciusa z muzyk¹ Komedy. Scenariusz projektu stworzy³ sam Komeda dobieraj¹c 24 wiersze i grupuj¹c je w 13 kompozycji. By³y poœród nich m.in. wiersze Wis³awy Szymborskiej „Drobne og³oszenia”, „Przyjacio³om”, Czes³awa Mi³osza „Ziemia”, „Campo di Fiori, „Piosenka o koñcu œwiata”, Zbigniewa Herberta „Ko³atka”, Tadeusza Ró¿ewicza „Zostawcie nas”, Kazimierza Przerwy-Tetmajera „Szukam ciê”, Adama Wa¿yka „Cyrk”, Stanis³awa Grochowiaka „Don Kiszot”. Powsta³a muzyka pe³na piêknych melodii, doskonale zintegrowana z tekstem odczytywanym przez aktora. Geneza samego tytu³u „Meine Süsse Europäische Heimat” – pochodzi od fragmentu wiersza Czes³awa Mi³osza „Ziemia”: S³odka moja europejska ojczyzno, Motyl siadaj¹c na twoich kwiatach plami skrzyd³a krwi¹.
Zatem spoiwem europejskiej ojczyzny sta³y siê jej korzenie kulturowe oraz wspólne cierpienia narodów wyniesione z II wojny œwiatowej. Komeda uznawa³ ten zbiór za swoje „najwa¿niejsze i najpiêkniejsze muzyczne dzie³o”. Kilka motywów kompozytor rozwin¹³ w nagraniach radiowych realizowanych w Polsce ju¿ bez udzia³u aktora czytaj¹cego wiersze. Wiêcej po prostu nie zd¹¿y³. Nieznanym faktem jest, ¿e kompozycjami tymi zachwyci³ siê sam Miles Davis i by³o to zacz¹tkiem ich niedokoñczonej niestety wspó³pracy w Hollywood. Pe³na œcie¿ka muzyczna (bez udzia³u aktora) z tego projektu nigdy nie zosta³a nagrana. Komeda zaraz po przyjeŸdzie z Baden-Baden wyst¹pi³ na Jazz Jamboree’67 i zaraz potem wyjecha³ do Hollywood. Na JJ wykona³ tylko jedn¹ rozbudowan¹ kompozycjê „Night-time Daytime Requiem”, któr¹ zadedykowa³ Johnowi Coltrane’owi. (wed³ug. Stañki, jest to „ta najwiêksza kompozycja Komedy”). Ciekawostk¹ jest to, ¿e pierwowzorem tej kompozycji jest utwór „Temat dla jednego a wariacje dla drugiego œwiata”.
Jan “Ptaszyn” Wróblewski
Gra na saksofonie tenorowym i barytonowym. Za³o¿y³ kilka zespo³ów i anga¿owa³ siê w wiele projektów muzycznych. Od 1970 prowadzi w Programie III Polskiego Radia autorskie programy jazzowe, m.in. Trzy kwadranse jazzu. Jest cz³onkiem Akademii Muzycznej Trójki. Popularyzator muzyki jazzowej w Polsce. Komponowa³ równie¿ muzykê filmow¹ („Pan Anatol szuka miliona”, „Niech ¿yje mi³oœæ”) oraz piosenki, wykonywane m.in. przez Ewê Bem, £ucjê Prus, Marylê Rodowicz i Andrzeja Zauchê. Tworzy³ koncerty symfoniczne. Nagra³ kilkanaœcie albumów autorskich, bra³ udzia³ w nagraniu kilkudziesiêciu innych p³yt.
Studiowa³ na wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznañskiej, a nastêpnie w Pañstwowej Wy¿szej Szkole Muzycznej w Krakowie. Podczas studiów w Poznaniu za³o¿y³ w³asny zespó³, wspó³pracowa³ te¿ z Kwintetem Jerzego Miliana. W 1956 roku zaproszono go do formacji Krzysztofa Trzciñskiego. W Sekstecie Komedy gra³ na saksofonie barytonowym. Wystêp z t¹ grup¹ by³ dla niego profesjonalnym debiutem; zagrali na koncercie podczas otwarcia poznañskiego oœrodka Telewizji Polskiej, a nastêpnie (1956-57) na festiwalach jazzowych w Sopocie.
Za punkt prze³omowy w karierze Jana Wróblewskiego uwa¿a siê przes³uchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina (amerykañskiego promotora jazzu), w wyniku którego zosta³ on zaanga¿owany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z krajów zza tzw. ¿elaznej kurtyny wyst¹pi³ na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Wystêp tej grupy zosta³ zarejestrowany w filmie „Jazz on Summer’s Day”.
Po tym koncercie wystêpowa³ w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, a nastêpnie w Europie, Indiach, Afryce i Azji. W latach 1968-78 kierowa³ Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Wspó³praca z Willisem Conoverem (popularyzatorem Jazzu w Radio Music USA) zaowocowa³a powstaniem audycji „3 kwadranse jazzu”, któr¹ prowadzi nieprzerwanie od 1970 roku.
|